تنوع ژنتیکی جمعیت‌های سه گونه بابونه Anthemis tinctoria L.، Matricaria recutita L. و Tripleurospermum sevanense (Manda) pobed به وسیله پروتئین‌های کل و تعیین ارتباط آن با عوامل جغرافیایی

بابونه از گیاهان داروئی با ارزش است که در ایران از شمال تا جنوب به صورت خود رو می‌روید. برای بررسی تنوع ژنتیکی جمعیت‌های وحشی بابونه و تعیین ارتباط آن با عوامل اکولوژیکی، الگوی پروتئینی 170 ژنوتیپ از یازده جمعیت Anthemis tinctoria ، یک جمعیت Matricaria recutita و پنج جمعیت Tripleurospermum sevanense تعیین شد. بر اساس نتایج SDS-PAGE، 34 باند قابل تکثیر پپتید پروتئینی برای مطالعه تنوع ژنتیکی مشاهده شد. میانگین تعداد باندهای چند شکل نسبت به کل باندها در کلیه جمعیت‌ها از 141/0 در AT- بانه2 تا 361/0 در AT- سردشت متغیر بود. میانگین فاصله ژنتیکی کل بین جمعیت‌ها 179/0 بود، که بیشترین فاصله (645/0) بین دو جمعیت TS- قزوین و AT- بانه 2 و کمترین فاصله (025/0) بین دو جمعیت TS- خرم آباد و TS- اردبیل1 مشاهده شد. هیچ ارتباطی بین ویژگی‌های ژنتیکی و عوامل جغرافیایی مشاهده نشد. همبستگی بین ماتریس فاصله‌های ژنتیکی و جغرافیایی به وسیله آزمون مانتل ثابت نشد و ضریب همبستگی بین آن‌ها از نظر آماری معنی‌دار نبود (R2 = 0.03, P= 0.235). این مسئله نیز نشان‌دهنده عدم وجود شیب محیطی در گوناگونی پروتئین‌های کل بود. افزایش اساس ژنتیکی برای مقاصد اصلاح بابونه می‌تواند به وسیله کاربرد سیستماتیکی ذخایر توارثی که الگوی پروتئینی متفاوتی داشته و ویژگی‌های کیفی بهتری دارند، حاصل شود.